Wout Toet : 02-02-1919 - 23-05-2011

~ Jaap, Mariette, Ted, Gina, Nelli & Thio ~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vreemd hoe het leven soms aan je voorbij trekt, zonder notie te hebben van gebeurtenissen om je heen. Af en toe komt "toeval" om de hoek kijken en neemt je mee terug naar het verleden. Zo ook in 2010 toen Nellie & Thio de Groot, samen met Gina & Ted Knoester en Mariette & Jaap Pronk, in ons vakantiehuis logeerden. Na kennismaking bleken het Scheveningers (gezien de achternamen geen verrassing !). Na een tijdje kwamen we erachter dat Nellie & Thio tegenover mijn oudoom Wout Toet wonen ! Oom Wout kwam in het verleden vaak bij ons thuis op de Gevers Deynootweg in Scheveningen. Mijn ouders keken naar hem om, nadat zijn broer Krijn was overleden. Op speciale dagen, zoals Kerst, was oom Wout bij ons. Wij, als kinderen, vonden hem een beetje vreemd. Oom Wout heeft in de oorlog "dingen" meegemaakt waar niet over werd gepraat. Die "dingen" hadden wel zijn sporen achtergelaten bij oom Wout, waardoor hij last had van bijvoorbeeld achtervolgingswaanzin. Traumatische gebeurtenissen die zijn verdere leven zouden beïnvloeden. Thio vertelde dat zij voor oom Wout zorgden en naar hem omkeken. Ze kenden geen verdere familieleden van oom Wout, dus groot was de verbazing dat ze juist uitgerekend bij ons in Diever een vakantiehuisje hadden geboekt.

Ik gaf mijn mailadres en kreeg in augustus een mailtje van Nellie & Thio. Het ging goed met oom Wout. Hij wist zich mij nog te herinneren en dat hij vaak bij ons thuis was. Het ging dus gelukkig goed en ik nam me voor om snel eens langs te gaan. Maar zoals die dingen gaan, door drukte werd dit steeds uitgesteld. Echter afgelopen dinsdag was ik in Scheveningen en besloot langs te gaan. Aangekomen bij het huis van oom Wout, in een oud Schevenings hofje, zag ik dat het huis leeg was. Ik stond nog voor de deur te roepen : Oom Wout !!! Ik ben het Lejo !! Geen gehoor en het huis bleef angstvallig stil. Ook bij de buren kreeg ik geen respons. Ik heb ongeveer een half uur in de Katwijkstraat rondgelopen, in de hoop iemand aan te kunnen spreken die mijn oom Wout kende. Na een tijdje gaf ik de moed op, helaas wist ik ook niet het precieze adres van Nellie & Thio (achteraf bleken zijn in Engeland te zijn). Thuisgekomen vertelde ik Arie mijn verhaal. Ik vond het jammer dat ik oom Wout niet heb kunnen spreken en zien. ' s Avonds leegde ik de brievenbus en vond tussen de grote stapel post een rouwkaart. Nog voordat ik deze opende wist ik dat het om oom Wout ging, de maandag voordat ik voor zijn deur stond is hij begraven. Oom Wout is 92 jaar geworden. Ik besef me nu hoe het leven dus aan je voorbij kan trekken, mede doordat we door drukte alles steeds maar uitstellen. Helaas heb ik daardoor oom Wout niet meer gezien, en hoe wrang is het dat ik de dag na zijn begravenis voor zijn deur stond en riep : Oom Wout !!! Ik ben het Lejo !! Bij deze wil ik Nellie & Thio bedanken dat zij wel omgekeken hebben naar oom Wout, zodat het eind van zijn leven draagbaar was.